Ben Ayten Elli yaşımdayım

Ben Ayten.
Elli yaşımdayım
İki çocuk, bir suskun koca, sıfır öpücük.
Sofrayı kurdum, yastığı diktim, saçımı çözdüm ama kimse bakmadı.
Kendimi hep ertelendim.

Bir akşam, bahçede bir fotoğrafımı paylaştım.
Altına bir yorum düştü:
“Bir kadına bu yaş da bu kadar yakışır mı?”

İçim ısındı.
Altında bir isim: Umut.
Yirmi sekiz yaşındaymış.
Ne fark ederdi ki?
Ben yıllardır kadındım ama kimse fark etmemişti.

Gece yazdı.
Sabah yazdı.
Ses tonumu hayal ettiğini söyledi.
“Gel,” dedi bir gün. “Sadece bir gece.”
Ben de gittim.
Bir başıma, makyaj çantamda otuz yıllık özlemle.

Otobüsten indiğimde telefonum titredi.
Mesaj attı:
“Odaya çık. 402 numara.”

Kapıyı açtım.
Loş bir ışık.
Bir adam oturuyordu. Ama Umut değildi.

Gülümsedi.
“Hoş geldin Ayten abla,” dedi.
“Ben senin oğlunun arkadaşıyım.” şaşırdım ama oradan gitmek istemedim çünkü kadın olarak benimde bazı ihtiyaçlarım vardı…..Devamını okumak için diğer sayfamıza gecebilirisniz..